„Bez góry i dołu” (fr. Sans dessus dessous, 1889) - to kolejna powieść z cyklu „Nadzwyczajnych Podróży” Juliusza Verne'a. Jest to ostatnia część małej trylogii Verne'a:
„Z Ziemi na Księżyc”, „Wokół Księżyca”, „Bez góry i dołu”.
Powieść ta może być nazywana "dwadzieścia lat później". Mamy w niej znów pasjonującą fabułę, humor i podziw do wszystkiego, co nowoczesne i śmiałe. Mamy również tych samych bohaterów z Baltimore Gun Club, tylko ich pomysły są jeszcze bardziej ekscentryczne.
W powieści tej Verne równoważy swoje uwielbienie dla nauki i techniki dobrą dawką ironii na temat ich potencjalnego szkodliwego nadużywania i zawodności ludzkich poczynań.
O Juliuszu Vernie mówi się, że wymyślił XX wiek. Mamy nadzieję, że miłośnicy Juliusza Verne’a z przyjemnością sięgną po tę powieść, która nic nie straciła ze swego optymizmu
i wiary w możliwości człowieka.
